Овој месец, барем кога Intel e во прашање, дел од главните теми се шпекулациите за следната генерација на процесори. Датата на излегување на серијата и натаму е непозната, но периодот за кој се превидува излегувањето на првите процесори од „Raptor Lake“ серијата е за некој месец, септември или октомври.
Oна што е сигурно е дека и оваа, 13-та генерација ќе биде хибридна архитектура за оптимизација на перформансите и енергијата. Ова значи дека и процесорите од новата серија ќе доаѓаат со јадра кои се со повисоки перформанси и јадра кои се енергетски ефикасни, што е одлична прилика да се потсетиме што се P и E јадрата.
Промената во хибридна архитектура за перформанси за десктоп Intel ја претстави со 12-тата генерација на процесори. За разлика од симетричниот дизајн на процесорот кој производителот го користеше до оваа генерација, во овие процесори започнаа да го користат асиметричниот дизајн… Intel сега користи 2 вида на јадра, моќните P-јадра и ефикасните E-јадра.
Симетричен и асиметричен дизајн
Со симетричниот дизајн, процесорот е составен од определен број на идентични јадра. Сите јадра се подеднакво моќни и трошат исто енергија. Ова за жал значи и дури кога нема потреба од врвни перформанси, процесорот ќе троши некој минимум на електрична енергија, а потрошувачката не може да се намали под toa ниво. Toa и не е преголем проблем за компјутерите кои се напојуваат од мрежата, но сите уреди кои се напојуваат од батерија располагаат со ограничена енергија пред да треба да одат на полнење.
Со асиметричниот дизајн се измешани различни типови на јадра. Хибридни процесори кои користат јадра со поголеми перформанси и јадра кои работат поефикасно се користат во паметните телефони долг период. Сепак со новите процесори на Intel и M1 процесорите на Apple последниов период започнаа да се користат и во десктоп компјутерите. Кај овие процесори при мали оптоварување работат ефикасните јадра, а штом оптоварувањето се зголеми се активираат и јадрата за високи перформанси.
Придобивките од хибридните јадра
Најголема придобивка од новиот дизајн имаат лаптоп компјутерите. За најголем дел од операциите не е потребна работата на помоќните P-јадра, па компјутерот работи со Е-јадрата. Овие јадра не само што се поекономични со батеријата, туку и помалку се загреваат, па нема потреба од активно ладење што придонесува за потивка работа. Ако корисникот пушти видеоигра или некој друг софтвер за кој се потребни подобри перформанси автоматски се вклучуваат P-јадрата.
Веројатно веќе помина доволно време за да се навикнеме и на различниот број на јадра. Во минатото 8 јадрен процесор значеше 8 сосем исти јадра. Денес ова може да значи 4P-јадра и 4Е-јадра. Означувањето може да биде: „8-core (4+4)“; „4P + 4E“; или 4C4c (4 големи и 4 мали јадра).
Распоредот на јадра може да биде различен, на пример. 8 P-јадра и 4 E-јадра или 6 P-јадра и 4 Е-јадра. Овие јадра не се идентични. P-јадрата овозможуваат „multithreading“, но Е-јадрата не овозможуваат…. Па 4P + 4E процесорот, иако има 8-физички има 12 виртуелни јадра.
Оперативниот систем со помош на „Intel Thread Director“ ги распоредува процесите за максимални перформанси. Intel Thread Director динамички ги распределува процесите на јадрата. Со тоа корисникот добива подобри перформанси без да е потребно да има било каква интеракција. На пример во случај на стримање на видеоигри, играта „работи“ на P-јадрата, а Е-јадрата го преземаат софтверот за стримање. (Ова секако е преедноставено и различни процеси од играта и софтверот за стримање ќе бидат распределени на различни јадра).
TL;DR
Хибридната архитектура има јадра за високи перформанси и ефикасни јадраЕфикасните јадра штедат енергија, и ги ослободуваат јадрата со високи перформанси да ги извршуваат потешките процеси